K A I N D T D M IA
άτομα με εντελώς διαφορετικό επιστημονικό υπόβαθρο,
χωρίς κοινή γλώσσα συνεννόησης στην αρχή, όπως για πα
ράδειγμα, βιολόγοι και νευροεπιστήμονες με επιστήμονες
πληροφορικής και μικροηλεκτρονικής.
Μια δεύτερη περιοχή η οποία επίσης φαίνεται να είναι πολλά
υποσχόμενη για το μέλλον είναι η ευρύτερη περιοχή της νανοτε-
χνολογίας, δηλαδή η τεχνολογία που αφορά τον "χειρισμό" της
ύλης σε μοριακό επίπεδο. Η έρευνα στη
είναι πρόβλημα αλλά και πλεονέκτημα. Καταστάσεις πολυ
πλοκότητας 8α έχουμε να αντιμετωπίσουμε όμως και στα δί
κτυα του μέλλοντος, όπου 8α υπάρχου ν και 8α αλληλεπι
δρούν δισεκατομμύρια οντότητες (software agents) και άν
θρωποι που 8α χρησιμοποιούν αυτά τα δίκτυα.
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ερευνητικό θέμα το
οποίο αντικατοπτρίζει μια ιστορική τάση σχετικά με την εξέλι-
Στόχος είναι να ενσωματωθεί
ξη των υπολογιστών. Μετά τα κεντρικά
νανοτεχνολογια χρηματοδοτείται ano την
Λ
°
'
υπολογιστικά συστήματα (mainframes),
ΕΕ από τις αρχές της δεκαετίας του '90.
η πληροφορική
ΟΤψ
Καοημερί-
ακολούθησαν τα τερματικά (terminals)
Στο 5ο Πρόγραμμα Πλαίσιο, οι σχετικές
/
t
.
που υπήρχαν στα γραφεία, αλλά ήταν και
δράσεις εντάσσονται κατά κύριο λόγο,
" ^>
ω
Ί Η^
e v a T
P
o n c
απΛΟ
π (
^
σ υ ν
δεδεμέ να με κάποιον κεντρικό
στο 1ST (4η Γραμμή Δράσης και FET). Οι
όπωε Ο πλεκτΟΙΟυόε
υπολογιστή. Στη συνέχεια άρχισαν να
νανοτεχνολογίες, τα νοήμονα υλικά και οι
νέες διεργασίες παραγωγής προβλέπεται να αποτελέσουν και
ξεχωριστό υποπρόγραμμα στο νέο Πρόγραμμα Πλαίσιο.
Ένας τομέας στον οποίο οι επιστήμονες θα συνεχίσουν να
ασχολούνται ερευνητικά και αναμένεται να αποτελέσει επανά
σταση στο μέλλον, είναι ο τομέας της μοριακής υπολογιστικής,
ο οποίος αφορά εφαρμογές νανοτεχνολογίας που "προσπα
θούν" να απαντήσουν στο ερώτημα πώς θα χρησιμοποιηθούν
μόρια για την εκτέλεση υπολογισμών, τόσο από την πλευρά της
αρχιτεκτονικής υπολογιστικής όσο και από κατασκευαστικής
πλευράς. Αναζητούνται δηλαδή τρόποι, και εδώ έγκειται η συ
νεισφορά της Χημείας και της Βιολογίας, για το πώς θα μπο
ρούσαν να αυτοσυναρμολογηδούν αυτοί οι μοριακοί υπολογι
στές, κατ' αντιστοιχία με την αυτοσυναρμολόγηση που συμβαί
νει στα έμβια συστήματα. Πρόκειται για μια διεπιστημονική πε
ριοχή, διότι πρέπει συνεργαστούν στο πλαίσιο του ίδιου έργου,
βιολόγοι και χημικοί, μαζί με πληροφορικούς ειδικούς στην αρ
χιτεκτονική υπολογιστών, όπως επίσης και με επιστήμονες που
ειδικεύονται στη μικροηλεκτρονική και τη νανοτεχνολογια.
Η τρίτη περιοχή αφορά την πολυπλοκότητα και το χάος. Σε
πολλές περιοχές, εντελώς ετερογενείς μεταξύ τους, οδη
γούμαστε σε καταστάσεις πολυπλοκότητας. Η πολυπλοκότη
τα, όμως, θα πρέπει να ελέγχεται γιατί μπορεί να δημιουργή
σει προβλήματα λόγω της χαοτικής συμπεριφοράς. Από την
άλλη πλευρά μπορεί να αξιοποιηθεί προς πολλές κατευθύν
σεις, διότι οδηγεί σε καταστάσεις και συμπεριφορές οι οποί
ες δεν μπορούν να εμφανιστούν μεμονωμένα από τα υποσύ
νολα του συστήματος. Η πολυπλοκότητα μπορεί να εφαρμο
στεί στις τηλεπικοινωνίες και την κρυπτογραφία, αλλά και στο
καθημερινό περιβάλλον, με ένα μεγάλο αριθμό συσκευών
να είναι ενσωματωμένες σε αυτό, οπότε μιλάμε για περιβάλ
λουσα νοημοσύνη (ambient intelligence). Καθώς αυτές οι συ
σκευές θα αλληλεπιδρούν συνεχώς, δεν είναι πλέον δεδο
μένο ότι μπορεί να προβλεφθεί η συμπεριφορά του συνόλου
τους, παρά το γεγονός ότι είναι γνωστή (ντετερμινιστική) η συ
μπεριφορά της κάθε συσκευής. Οι συσκευές όμως μπορεί
μέσα από αυτές τις αλληλεπιδράσεις τους να προκαλέσουν
νέες συμπεριφορές που είναι απρόβλεπτες, που μπορεί να
χρησιμοποιούνται οι προσωπικο ί υπολο
γιστές και τα δίκτυα των προσωπικώ ν υπολογιστών, και σήμε
ρα κυριαρχούν τα κινητά τηλέφωνα, οι φορητοί υπολογιστές,
τα palmtops κλπ.
Αν μελετήσει κάποιος λογικά αυτή την τάση θα καταλήξει
στο συμπέρασμα ότι η υπολογιστική δύναμη σε λίγα χρόνια
θα είναι κατανεμημένη σε όλο τον περιβάλλοντα χώρο μας.
Ταυτόχρονα, το κέντρο βάρους θα μετατοπιστεί από τον
άνθρωπο που προσπαθεί να μάθει πώς λειτουργεί μια μη
χανή, στην ίδια τη μηχανή η οποία 8α μπορεί πλέον να κατα
λαβαίνει πώς μπορεί να επικοινωνήσει με τον άνθρωπο, έτσι
ώστε να μην τον επιφορτίζει με περιττές ασχολίες. Για πα
ράδειγμα, παλαιότερα για να λειτουργήσει ένας υπολογι
στής έπρεπε να χρησιμοποιούνται ειδικές κάρτες. Λίγα χρό
νια αργότερα, αρκούσε η πληκτρολόγηση ορισμένων εντο
λών και σήμερα χρησιμοποιούνται ευρέως τα γνωστά σε
όλους Windows.
Στο μέλλον, ο στόχος είναι να ενσωματωθεί η πληροφορική
στην καθημερινή ζωή, με έναν τρόπο τόσο απλό και διαφανή,
όπως συμβαίνει με τον ηλεκτρισμό: δεν χρειάζεται κάποιος να
έχει γνώσεις ηλεκτρονικής ή να είναι μηχανικός για να χρησι
μοποιεί τις εφαρμογές του (π.χ. ένα ραδιόφωνο). Το δίκτυο του
ηλεκτρισμού υπάρχει γύρω μας και δεν χρειάζεται να ξέρου
με τίποτε για αυτό. Κάποια στιγμή λοιπόν, οι υπολογιστές και η
πληροφορική θα καταλήξουν να είναι πλήρως ενσωματωμένοι
στο περιβάλλον μας.
Το γεγονός ότι οι υπολογιστές θα αποτελούν ανα
πόσπαστο και αδιόρατο τμήμα της καθημερινότη
τας που μας περιβάλλει δεν κρύβει και αρκετούς
κινδύνους, ειδικά όσον αφορά την ελευθερία και
την ιδιωτική ζωή του ατόμου;
Εξαρτάται από τον άνθρωπο πώς θα χρησιμοποιεί την τεχνο
λογία η οποία δεν παύει να παραμένει ένα εργαλείο. Πάντα
στις τεχνολογικές επαναστάσεις, όπως στο τηλέφωνο, υπήρ
ξαν εκείνοι οι οποίοι ένιωθαν φόβο και ήταν αρνητικοί στη χρή
ση των νέων τεχνολογιών. Τα οφέλη που μπορεί να έχει ο άν
θρωπος από τις νέες τεχνολογικές εφαρμογές εξαρτώνται
από την ορθή χρήση τους.
Ξ Χ Ν Ο Λ Ο ΠΑ
